ပညာေခတ္မွာ ပညာ႐ွင္ကို ႐ွာေဖြရတာဟာ အမဲလိုက္သလို ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။
ပညာကိုအေျချပဳတဲ့ စီးပြားေရးက ေ႐ွ႕တန္းကို ေရာက္လာတဲ့အတြက္ ပညာ႐ွင္ေတြကို ေမြးထုတ္ရတာ ဒါမွမဟုတ္ ႐ွာေဖြရတာဟာ ထိပ္တန္းဦးစားေပးကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ သတင္း information ကေန ပညာအဆင့္ကို ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ ပညာဟာ လြယ္ကူသလိုလို ႐ွိခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဲ့ဒီအဆင့္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး ယွဥ္ၿပိဳင္မႈအျဖစ္ ေတြ႔ျမင္လာရတယ္။ Intelligent ကို အေျခခံတဲ့ ေစ်းကြက္ေတြကိုလဲ စီးပြားေရးေလာကမွာ ထြန္းကားလာေတာ့တယ္။
ဒါကို ‘Microsoft’ ရဲ႕ အႀကီးအကျဖစ္သူ ‘ဘီလ္ဂိတ္’ က႐ွင္းျပဖူးတယ္။ သာမန္ပညာအဆင့္ကေန ေနာက္တစ္ဆင့္တက္လာတဲ့အခါ IQ သမားေတြ မျဖစ္မေနလိုလာတယ္။ သူတို႔ဟာ ဥာဏ္စြမ္းရည္ေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ ထုတ္ၾကရင္း လူ႔ေလာကအတြက္ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့အရာေတြကို ဖန္တီးေပးေလ့႐ွိတယ္။ ပညာနဲ႔ကမာၻႀကီးကို ေ႐ွ႕ကို ေရြ႔သြားေစတယ္။
သူတို႔ဟာ ကမာၻႀကီးကို ဖန္တီးေနသူေတြလဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ Mind Mapper စိတ္ေျမပံု ေရးဆြဲေနၾကသူေတြလို႔ တခ်ိဳ႕ကေခၚၾကရဲ႕၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ‘ဥာဏ္ရည္ေအးဂ်င့္’ လို႔ေခၚၾကပါတယ္။
ထူးခြၽန္တဲ့ ဥာဏ္ရည္ေအးဂ်င့္ ေတြကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတိုင္းက ဂရုတစိုက္ေမြးျမဴၾကရတယ္။ လူတိုင္းရဲ႕ဥာဏ္ရည္က ဖူးပြင့္လာတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြကို ခူးယူစားသံုးဖို႔ အတြက္သာမကပဲ အေျမာ္အျမင္ရွိၾကတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကေတာ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးေတြ ေပၚေပါက္လာေစဖို႔ ထက္ျမက္ထူးခၽြန္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တာေတြကိုပါ ဖန္တီးေပးေလ့ရွိတယ္။
သစ္ပင္တစ္ပင္မွာ ဖူးပြင့္လာတဲ့ ပန္းတပြင့္ကို ခူးယူ သံုးစြဲဖို႔ထက္ အဲ့အပင္ ေပါက္ေရာက္ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔ လွပေကာင္းမြန္တဲ့အသီးအပြင့္ေတြ ရရွိႏိုင္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္သမၽွကိုပံ့ပိုးေပးတတ္ၾကတယ္။ ေျမဆီဩဇာမလံုေလာက္ရင္ ေျမဩဇာေႂကြးၾကမယ္၊ မပြင့္ေတြေမႊးဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ေဆးဝါးေတြ အသံုးျပဳ ၾကမယ္။ အသီးေတြရွင္သန္ထြားက်ိဳုင္းၿပီး၊ ခ်ိဳတဲ့အသီးမ်ိဳးဆိုရင္လဲ ပိုခ်ိဳေအာင္ ေဆာင္ရြတ္ရလိမ့္မယ္။ ဒါမွ သူလိုခ်င္တဲ့ အသီးအပြင့္ဟာ စံခ်ိန္မွီေနလိမ့္မယ္။ ေစ်းကြက္မွာ ေစ်းကြက္ေဝစုေတြ အမ်ားအျပားရရွိႏိုင္လိမ့္မယ္။
ဘယ္လုပ္ငန္းရွင္မဆို ‘ဥာဏ္ရည္ေအးဂ်င့္’ မ်ားရဲ႕ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးမ်ားအရ ေပၚထြန္းလာတဲ့ ေစ်းကြက္မွာ ေစ်းကြက္ေဝစုမ်ား ရႏိုင္တဲ့ပစၥည္းသစ္မ်ားကို လိုခ်င္ၾကတာ ဓမၼတာပါပဲ။ အေဟာင္းထဲမွာ တဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနရတာကို သေဘာက်မွာ မဟုတ္ဘူး။ ပိုမိုဆန္းသစ္ေခတ္မွီတဲ့ ပစၥည္းမ်ားကို ေစ်းကြက္ထဲကို ေရာက္ေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္မွသာ သူတို႔႐ွာေဖြေပးတဲ့ ေငြေၾကးမ်ားေၾကာင့္ ကုမၸဏီနဲ႔ ကုမၸဏီက တာဝန္႐ွိသူမ်ားဟာ အိတ္ေဖာင္းလာႏိုင္လိမ့္မယ္။ ေမ်ွာ္လင့္မထားတဲ့ အျမတ္အစြန္းထက္ ပိုမိုတဲ့ အေရအတြက္ေတြကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရ႐ွိႏိုင္တယ္မဟုတ္လား။
ဒီေတာ့ အၿပိဳင္အဆိုင္ပဲ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး႐ွိၾကတဲ့ ပညာ႐ွင္ေတြကို ေကာက္ယူေမြးစားလာၾကတယ္။ ကိုယ့္လုပ္ငန္းအလ်င္အျမန္ တိုးတက္လာေစဖို႔အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္လာၾကေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ၂၁ ရာစုဟာ ပညာ႐ွင္ေစ်းကြက္အျဖစ္ အလိုလုိ ေရာက္႐ွိလာတာေပါ့။ ကိုယ္ေကာက္ယူ ေမြးျမဴထားတဲ့ ပညာ႐ွင္မ်ားရဲ႕ ေတာက္ေျပာင္တဲ့ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး နဲ႔ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားေၾကာင့္ ကမာၻ့ျပည္သူအမ်ားစု ေမ်ွာ္လင့္ေနၾကတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္မႈေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ကုန္ပစၥည္း အမ်ိဳးအမည္သစ္ေတြ ထုတ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ေမ်ွာ္လင့္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားတဲ့အ့မတ္အစြန္းေတြ ရသြားေလ့႐ွိၾကတယ္။
ဒီေတာ့ ဓမၼတာအတိုင္းပဲ ပညာ႐ွင္ေတြကို ႐ွာေဖြေမြးျမဴၾကေတာ့တယ္၊ ပညာ႐ွင္ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ကို ေငြ႐ွင္က ေဖာက္စားရင္း လူေတြရဲ႕အိတ္ေထာင္ထဲက ေငြစအေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ႏိႈက္ယူခြင့္ရသြားၾကတယ္။ ပစၥည္းအသစ္အဆန္းေတြဟာ လူ႔ေလာကရျ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးေလ့႐ွိၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ မေမ်ွာ္လင့္တဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ ရ႐ွိသြားတတ္တယ္။ အက်ိဳးျမတ္ အနည္းအမ်ားဆိုတာကလည္း လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြအတြက္ ေငြေၾကးအနည္းအမ်ားပဲ မဟုတ္ပါလား။
ဥာဏ္ရည္ေအးဂ်င့္ေတြကို ႐ွာေဖြေမြးျမဴႏိုင္မွ လုပ္ငန္းဟာ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားမ်ား ရႏိုင္လိမ့္မယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ကူးေျမပံုဆြဲႏိုင္မႈဟာ ေငြတြင္းႀကီးရဲ႕ အတိမ္အနက္ကို ျပဌာန္းလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပညာ႐ွင္႐ွာေဖြတာ၊ ေမြးျမဴတာစတဲ့ လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြကို အသည္းအသန္ လုပ္ၾကရေတာ့တယ္။ ေနာက္က်ရင္ အေပါက္ဝမွာက်န္ခဲ့လိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း ႐ွာေဖြမႈေနာက္က်ခဲ့ရင္ ေအာင္ျမင္မႈ အေပါက္ဝေလာက္မွာပဲ က်န္ရစ္ခဲ့မွာေသခ်ာတယ္။ လူ႐ွာေကာင္းတဲ့ လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြက ေအာင္ပဲြရယူ သြားလိမ့္မယ္။
အဲ့ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ပညာ႐ွင္ကို အမဲလိုက္သလို ႐ွာေဖြရေတာ့တယ္၊ ရလာတဲ့အခါမွာလည္း ေပ်ာ္ေအာင္ထားရလိမ့္မယ္။ သူ႔ရဲ႕ဉာဏ္ေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာေစဖို႔အတြက္လဲ အခ်က္အလက္ေပါင္းစံု တည္ေဆာက္ေပးရလိမ့္မယ္။ လွပတဲ့ပန္းတစ္ပြင့္ရဖို႔အတြက္ ပန္းဥယ်ာဥ္ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ စိုက္ပ်ိဳးရသလိုပဲေပါ့။ ပညာ႐ွင္မ်ားကလဲ စိတ္ကူးေျမပံုေတြ မ်ားမ်ားဆြဲႏိုင္ၾကၿပီဆိုရင္ ေအာင္ျမင္မႈေတ္ိဟာ ကိုယ့္ဆီကို မလြဲမေသြေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ လုပ္ငန္း႐ွင္တိုင္းပဲ ယံုၾကည္ေလ့႐ွိၾကတယ္။
၂၁ရာစု ေခတ္ဟာ ပညာေခတ္လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့အညီ ပညာေခတ္မွာ ေမွ်ာ္မွန္းမထားတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြအမ်ားႀကီး ေပၚေပါက္ခဲ့ရတယ္။ ဒီအတြက္ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ အက်ိဳးအျမတ္ေတြလဲ ေနာက္ကတန္းစီၿပီး ေပၚလာတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ပညာ႐ွင္ဆိုတာ လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြအတြက္ ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္ ျဖစ္ရၿပီေပါ့။ ဒီေတာ့ အၿပိဳင္အဆိုင္ပဲ ရ႐ွိႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေရာင္းအဝယ္ သေဘာအရ ဝယ္လိုအားကမ်ားၿပီး ေရာင္းလိုအားက နည္းေနရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္း ကို မရမက အလုအယက္ ႐ွာေဖြရတယ္ေလ။ ဘယ္လိုအေနအထားလဲဆိုရင္
အမဲလိုက္ၾကသလို သဲသဲမဲမဲလိုက္ၾကရတာ။ #ZTK
